het vorige deel eindigde ik met een rustige zondagmiddag op een camping aan de Drina. Aan het eind van de middag kwam er een Nederlandse camper het terrein op rijden. De eerste Nederlanders die we in weken gesproken hadden. We bleven ook op maandag nog op de camping staan en de volgende dag volgde een uitgebreider gesprek met de Nederlandse gasten. De vader van het gezin bleek op een boerderij in Papekop geboren te zijn (Papekop is een plaatsje drie kilometer van onze woonplaats) dat was natuurlijk voer voor het uitgebreid ophalen van herinneringen over de bewoners en de buurt waar wij wonen. De reparatie van de partytent was redelijk geslaagd. in plaats van eens in de twee uur bijpompen was het nu één keer per dag, dus hij overleefde de nacht weer zonder in te storten. We deden wat onderhoud aan de Jeeps, even met de vetspuit langs alle nippels verder niet veel bijzonders, alles zag er nog goed uit. 's Avonds reed er een Jeep JK de camping op, met een mooie kampeer opbouw met hefdak. Later nog een groep Toyota's met daktenten. Dat zorgde voor een gezellige avond met gesprekken over reizen en terreinrijden.



 De volgende morgen vertrokken we richting Montenegro, eerst nog langs de gaspomp en daarna een mooie route door de canyons van de Piva en Tara rivier. Aan het einde van de middag kwamen we op een kleine camping in het plaatsje Zabjlak.

   

Er stonden Nederlanders en Belgen, maar we hebben verder niemand echt gesproken. De receptioniste zei dat er een restaurant was op één kilometer afstand, dat is lopend te doen, al weet je uit ervaring dat het dan meestal wel anderhalve kilometer is en terug steil bergop. Toch maar gaan wandelen, lekker gegeten en terug op de camping douchen om het zweet van de klim er weer af te wassen. Na een lekkere koele nacht vertrokken naar Servië, volgens de Nederlanders had je bij de grens ondanks de vaccinatie ook nog een negatieve test nodig. Wij hebben de gok maar genomen en terecht, ook hier werd niets over Corona gevraagd. Het was een hete dag en daar had mijn Jeep ook last van. De temperatuur meter liep regelmatig naar de "H" Dat was ik de laatste jaren niet meer gewend, er moest dus iets aan de hand zijn. 's Middags stopte ook de kilometerteller ermee, ook lastig in een land met overal snelheidsbeperkingen en veel politie die dat controleert. Je hebt van die dagen dat alles tegelijk komt, mijn telefoon werd steeds dikker, ik was bang dat het glas zou knappen en dat de batterij in brand zou vliegen of ontploffen. Op de camping de batterij eruit gehaald en weggegooid en de batterij van een oude reserve telefoon erin gezet.

   

De klusjes aan de Jeep stelde ik uit tot de volgende morgen, daar was het veel te heet voor. Er was geen restaurant dus het werd macaroni als avond maaltijd. De volgende morgen een nieuwe kilometerteller kabel uit de reserve voorraad opgezocht en gemonteerd en de visco koppeling van de ventilator vastgezet om te proberen of het temperatuur probleem daarmee opgelost zou zijn. Een uurtje later dan normaal vertrokken we voor een stuk route door Servië. Het was een mooie rit die eindigde met een onverhard stuk in het Tara nationaal park.

   

   

Toen we het park uitreden stond er maar één camping op de kaart. Het bleek een weilandje achter een woonhuis te zijn. Ook weer aan de Drina, maar nu aan de Servische kant. We konden het toilet en de douche van het tuinhuisje van de buren gebruiken, maar het eten moesten we weer zelf regelen.



De temperatuur van mijn Jeep was goed gebleven, dat moest dus wel aan de visco koppeling liggen, maar in z'n twee bergop met de ventilator vast is wel een hoop herrie onder de motorkap. Dus ook de reserve visco koppeling uit de voorraad opgezocht en toch maar vervangen. Op vrijdag weer een mooie rit door Servië, gestopt bij restaurant, gekampeerd op veldje ernaast. Het werd een gezellige vrijdagmiddag op het terras en een lekkere maaltijd in het restaurant. Helaas was er geen douche dus plakkerig naar bed.

   

 Op zaterdag reden we verder door Servië, weer een paar leuke onverharde stukken. 's Middags moesten we omkeren voor een afgesloten weg, op de routeplanner waren er geen campings in de omgeving. We wilden toch een douche en een dag blijven staan op zondag. Op de planner de dichtbij zijnde camping opgezocht, die was nog 140 km weg. Toch maar gaan rijden, aankomsttijd stond op half acht, maar het reed vlot. Half zeven kwamen we in de buurt.

  

Niets leek er op te wijzen dat er een camping was, maar opeens 50 meter van te voren een campingbordje. Een leuk klein campinkje met drie plaatsen. Een restaurant op loopafstand en een lekkere douche. Een ideale plek om een dagje te blijven staan.

      

De weersverwachting voor de zondag 41 graden, maar de zaterdagavond werd nog even flink onstuimig door een flinke onweersbui met veel wind. De zondag werd een lekkere rustige dag, te warm om iets te doen. Alleen maar in de schaduw zitten en een praatje maken met de paar andere campinggasten die ook uit Nederland kwamen.
 's Avonds lekker gegeten in het restaurant. De volgende dag richting Bulgarije, eerst uitgebreid inkopen doen bij de Lidl. daarna naar de grens. Weer eens ouderwets een uur over de grens gedaan. Bij de uitgrens van Servië al veel getreuzel en later bij Bulgarije ook weer, maar geen woord over corona, terwijl in het nieuws geweest was dat Nederlanders ook nog een negatieve test moesten hebben, ook als ze volledig gevaccineerd waren. Daarna ook nog een tol vignet kopen bij het eerste pompstation dat we tegenkwamen en zo was de middag al bijna weer om. De dichtstbijzijnde camping op de planner opgezocht en de 70 kilometer over grotere wegen erheen gereden. De camping was er gelukkig echt en het was nog een aardige camping ook. Er was een restaurant en het liep redelijk vol met internationale gasten, geen Nederlanders deze keer. Heerlijk gegeten in het restaurant, de beste maaltijd tot nu toe.



De volgende dag een mooie rit door Bulgarije, 's middags nog een leuk stuk offroad. Weer een camping opgezocht, dat was deze keer een soort park. Er was veel leven, maar niet echt een camping. we mochten er wel staan en er was een wc, maar douchen zat er niet in. wel lekker gegeten in het bijbehorend restaurant. Er was ook nog een stroomkastje waar spanning op stond dus we konden ook nog de wedstrijd van PSV kijken.

   

De volgende dag weer een leuke afwisselende rit door Bulgarije. Eerst een lange klim, met op de top van de berg een monument, na de afdaling ook nog een leuk stuk offroad, door een smal pad tussen de bomen. Dus de Jeeps vol blaadjes en bessen en krassen op Herman zijn tent beschermkap.

   

  



Zoals altijd was de camping ook deze keer weer een verrassing. Het bleek een terreintje rond een visvijver te zijn. Er was heel basic sanitair, maar wel een stopcontact om de koelkast en de TV op aan te sluiten. Geen restaurant, dus terwijl ik dit zat te typen was Herman een maaltje aan het klaarmaken.