Deel 1:    Familiebezoek

Op dinsdag zes juli zijn we vertrokken richting West Frankrijk, om broer Gerrit te bezoeken die daar op een camping zat. De eerste vier dagen lekker rijden over de Franse binnendoor wegen. Goed om te wennen aan de zware Jeeps met veel gewicht op het dak, het duurt wel even voor je gewend ben aan het waggelen op de rotondes en het remmen met al dat extra gewicht.

 De zaterdag bij Gerrit was gezellig, maar het weer was nog niet geweldig. Op zondag zijn we vertrokken richting Kroatië. We wilden door Zwitserland en Oostenrijk rijden, maar na een complete regendag in Frankrijk, hebben we na een blik op de weerkaart besloten om toch maar door Italië te gaan. Door de Alpenlanden hadden we waarschijnlijk nog twee regendagen gehad

.

Op zaterdag zijn we na een prachtige rit door Slovenië, met zelfs een paar onverharde paden, aangekomen aan de Kroatische kust.

We wilden een rustige zondag, maar het werd een onstuimige. Het ging steeds harder waaien. Toen we na een middagwandeling terug kwamen lag de nieuwe partytent plat met verschillende losgescheurde naden en stiksels, dus die konden we direct weer inpakken.

Het regende gelukkig niet al te veel, maar het werd wel steeds dreigender met steeds meer wind. 's Avonds regenden we ook nog weg bij het restaurant waar we zaten te eten en het werd niet meer droog.We gingen vroeg de daktentjes in, maar slapen was niet aan de orde. De windvlagen werden steeds harder, de Jeeps stonden flink te schudden en bij elke windvlaag had ik het idee dat het frame van de daktent het op zou geven. Na een paar uur was de tent nog steeds heel en kreeg ik er wat meer vertrouwen in. De vermoeidheid won het van de bezorgdheid en ik viel toch in slaap. Toen ik om vijf uur wakker werd lag ik nog steeds in een tent en dus draaide ik me nog een keer om tot zeven uur. Het was toen wel weer droog, maar waaide voor het gevoel nog harder. Snel de daktenten maar ingeklapt, net op tijd, want toen wij net klaar waren scheurde de daktent van onze Duitse buur kapot. Na een pot koffie zetten en een ontbijtje met de Jeep als windscherm vertrokken we weer.

We reden een ritje van ruim honderd kilometer over de altijd schitterende Kroatische kustweg, zelfs bij regen en wind. 's Middags kwamen we op een camping, weer aan de zee. We besloten maar een dagje te blijven. Het weer zou volgens de berichten beter worden en dan konden we de Jeeps even nalopen voordat we de offroad route door de Balkan zouden beginnen. Inderdaad ging de wind langzamerhand liggen en zagen we de zon in de zee zakken. De volgende dag was het prachtig weer en genoten we van een dagje rust in de zon.