Op dinsdag, nadat we een week onderweg waren, zijn we begonnen aan onze offroad rit door de Balkan, een route van het Franse Vibraction, waar we al veel routes van gereden hebben.




De camping waar we zaten lag al aan de route, dus daarvandaan was het nog tien kilometer kustweg en toen linksaf de onverharde paden op, de bergen in. het was een stuk van dertig kilometer over onverharde paden, niet erg zwaar om te rijden, maar wel door een mooi landschap met prachtig uitzicht over de Adriatische zee.

      

   
Later wisselden de stukken asfalt weg en onverhard elkaar af. Dat was wel prettig af en toe een stukje glad asfalt. Ondanks dat we de banden flink hadden laten aflopen zit je op de stenenpaden flink te hobbelen. Aan het einde van de dag was Bihac in Bosnië het doel. De grens met Bosnië was geen probleem, vroeger zeurden ze wel eens over allerlei zaken, maar nu niets van dat al. Een vriendelijke douanier vertelde ons in gebrekkig Duits dat we in het gebied waren waar de rivier Ina doorheen stroomt en dat we die zeker moesten gaan bekijken. Over Corona werd met geen woord gerept. We reden aan op een camping waar we eerder al eens geweest waren, maar die was gesloten. Na even zoeken vonden we een andere camping, aan de rivier de ina.

 

De volgende dag stond een etappe van Bihac naar Kupres op het programma. Het begon met een route door het nationaal park rond de rivier Ina, dus wat dat betreft hebben we de tip va de douane man goed opgevolgd. Omdat het rijden van een bolletje pijltje routeboek vrij lastig is zonder bijrijder heb ik aan meneer Rosa van Vibraction gevraagd of hij een GPS track had van de route. Hij heeft die aan me gestuurd, maar hij meldde wel dat de route niet compleet was en er stukken ontbraken en stukken bijzaten die niet in het routeboek stonden.

 

Ik had thuis alle stukken route aan elkaar geplakt en ontbrekende stukken zelf ingevuld. We konden nu de GPS track volgen op het navigatiescherm en ik probeerde op de tablet de bolletje pijltje mee te lezen. Dat meelezen ging best wel goed, voor zo'n tachtig procent klopte onze GPS track met het boek, maar af en toe gingen we opeens een andere kant op. Het leuke was, dat deze stukken waarschijnlijk door de organisatie geprobeerd zijn, maar te zwaar gevonden zijn voor het routeboek. Zo konden we op deze stukken ook nog serieus terrein rijden, waar de de vierwielaandrijving en lage gearing echt nodig hadden, een prima combinatie met de mooie routes over onverharde paden. Om Kupres te halen moesten we flink lang doorrijden. Bij Kupres was wel een gaspomp, maar geen camping. We begonnen dus maar aan de volgende etappe en vonden al snel een aardig kampeerplekje in een soort steengroeve.

    

Toen we tijdens het koken aan een biertje zaten kwam er een auto het terrein op rijden. Het bleek een boswachter te zijn die ons had zien staan. Hij zei dat het geen probleem was dat we daar kampeerden, maar we moesten niet de bossen in gaan, want daar lagen rond de verlaten dorpen nog veel mijnen. De volgende etappe was naar Mostar, omdat we niet zoveel hebben met steden en er al eens geweest waren zijn we doorgereden naar een meer wat verderop aan de route lag. Na een eindeloze afdaling over ontzettend hobbelige paden waren we blij dat we er waren.

   



We konden er lekker eten en er was veel gezelligheid om ons heen van de Bosnische families die daar kampeerden. Op zaterdag vervolgden we de route richting Sarajevo, ook hier reden we weer snel door, maar we stopten wel even om te winkelen en gas te tanken.



Langs de route lag een camping, aan de rivier de Drina, waar we vijf jaar geleden ook geweest waren. Dat was ons toen goed bevallen en daar zijn we gestopt. We werden hartelijk welkom geheten en toen we aan een biertje zaten werd er gelijk gevraagd of we mee kwamen eten met de dagschotel.

   

De zondag deden we rustig aan, een beetje olympische spelen kijken op TV, koffie drinken zoals thuis met stroopwafels en daarna een biertje. s'Middags probeerden we de partytent te repareren, die was lek en moesten we om de paar uur bijpompen. We vonden het lek en probeerden het te plakken, we weten het resultaat nog niet, want de lijm moet een nachtje drogen. Wij namen nog maar een biertje aan de rivier.