Deel 6:  De Peloponnesos

Op maandag, de aankomstdag van Arno, deden we nog rustig aan. We waren eerst nog wel een paar uur bezig met het aanhoren van alle verhalen over kapotte assen  waardoor het vertrek later werd, lege telefoons waardoor de boot gemist werd in Venetië, waardoor het weer later werd en alle andere avonturen die ervoor gezorgd had dat de reis geen vijf dagen maar twee weken geduurd had. Maar op een opgeblazen uitlaat na had de Jeep van Arno de reis goed overleefd, dus met nog wat meer herrie dan normaal konden we de volgende morgen van de camping vertrekken. Ik had de route in de navigatie goed voorbereid, dus het rijden ging lekker. De landschappen waren wederom fantastisch en de onverharde paden niet te moeilijk, maar toch leuk om te rijden.

Aan het einde van de middag zagen we dat we de camping aan het einde van de etappe lang niet gingen halen en er waren ook geen campings in de buurt. We besloten een kampeerplekje langs de route te zoeken. Het plekje vonden we bij een kerkje boven op een heuvel. er lag een vlak pleintje omheen waar onze Jeeps prima konden staan en waar we ook nog een paar uur in de zon van het uitzicht konden genieten.

Voor het eerst haalde ik mijn zonnepaneel tevoorschijn, wat ik op het laatste moment voor de vakantie nog gekocht had. Op die manier kon ik de accessoire accu van mijn Jeep een paar uur langer vol houden, zodat we de hele avond lekker van muziek konden genieten en de koelkasten aan konden blijven. De volgende dag pikten we de route weer op en ging het op dezelfde voet verder met mooie paden en uitzichten.

Goed op tijd kwamen we op de camping aan die in het routeboek het einde van de etappe was. Het was een luxe camping aan de kust, normaal gesproken niet onze eerste keus, maar we waren er nu toch. Na het hele incheck gebeuren, inclusief een temperatuurmeting op het voorhoofd en een zuurstof percentage meting aan de wijsvinger konden we na een poosje onze plek innemen. Het was een plek onder schaduwdoek, we pasten er net onder. Het was toch wel een lekker plekje dus we besloten maar een dagje te blijven staan.

 De groep Nederlanders van de vorige camping was ook op deze camping aangeland, zij hadden 85 kilometer gereden, wij 285. Met al die Nederlanders op de camping had je altijd wel een praatje als je rondliep over de camping, want we werden inmiddels wel herkend. Er was een restaurant op de camping, maar vanwege het naseizoen was het zelfbediening geworden. Het was een beetje sfeerloos gebeuren, maar het eten was lekker, zeker met onze eigen Nederlandse sausen erbij. We moesten wel op tijd klaar zijn met eten vanwege de voetbalwedstrijd Noorwegen-Nederland op TV. Het was geen geweldige wedstrijd, maar we hadden er toch een paar uur leuk tijdverdrijf aan. De volgende dage hielden we het rustig, dat was een beetje noodgedwongen, want toen Arno en Herman wat aan de Jeeps wilden rommelen werden ze direct door de buren tot de orde geroepen. Het was een camping en geen auto werkplaats. de sleutelgeluiden werden door de buren niet gewaardeerd. 's Avonds aten we toch maar weer in het restaurant, maar het was toen een stuk gezelliger, want er waren veel meer mensen. De volgende morgen vertrokken we voor de volgende etappe. Ik had gezorgd dat Arno ook navigatie had waarmee hij de route mee kon lezen en dat kwam goed uit. in het routeboek stond al dat het veel snelle paden waren en dat klopte inderdaad. Het gevolg daar van was enorm veel stof.

Doordat we nu allemaal navigatie hadden konden we in ieder geval goed afstand houden. Aan het einde van de middag was het twijfelen, wild kamperen of de etappe uitrijden en laat op de camping aankomen. Het weer in de bergen zag er iets dreigend uit en een douche na al dat stof zou toch ook wel lekker zijn, we kozen dus voor doorrijden. rond half zeven stonden we op een camping aan de kust en konden we aan de vrijdagmiddagborrel beginnen.

 Naast de camping lag een restaurantje waar we lekker gegeten hebben. Op zaterdag vervolgden we de route met de volgende etappe richting Sparta. We konden van te voren al zien dat het te ver was voor één dag, dus we besloten dat we de etappe halverwege zouden onderbreken om een camping aan de kust te zoeken en daar de zondag te blijven. De route was ook weer prima, met minder stof omdat het meer stenenpaden waren. Wel waren er grotere stukken die door verbrande bossen liepen, dat is geen fijn gezicht, alles zwart en soms ook verbrande huizen of auto's.

De camping die we uitgekozen hadden oogde in eerste instantie wat verlaten en ongezellig, maar aan de zee lag een restaurant en strandbar en daar was wel gezelligheid omheen. Er was ook redelijk goede wifi, dus we konden 's middags de grandprix van Zandvoort kijken en zo konden we "live" zien hoe Max de overwinning behaalde.

Toen we 's avonds in het restaurant zaten begon het te regenen, eerst een klein buitje, maar na een poosje regende het wel zo hard we geen zin hadden om er doorheen te gaan naar onze plek. Het duurde best lang voordat het minder werd en we maakten ons best een beetje zorgen wat we aan zouden treffen, want we hadden er niet echt rekening mee gehouden dat het zou gaan regenen. Het viel gelukkig mee, de TV en andere elektronica was droog gebleven. De enige schade was een paar natte stoelen en een doorweekte lectuur tas. De volgende morgen scheen de zon weer. Voordat we de tentjes inpakten waren ze alweer bijna droog. De route was door de regen veel minder stoffig en het uitzicht helderder, alleen de temperatuur was wel flink lager. Op een gegeven moment kwamen we bij een brug waar een boom overheen gevallen was. Arno en ik konden er onderdoor, maar Herman z'n Jeep was te hoog. We hadden geen zaag bij ons, maar met de Hi lift Jack van Arno konden we de boom net hoog genoeg opkrikken dat Herman er onder door kon,

Boven in de bergen moest voor het eerst sinds lange tijd de trui weer aan. Aan het einde van de middag, vlak voordat we bij de camping waren hoorde Herman vreemde geluiden uit de vooras van zijn Jeep. Met de vrijloopnaven los reed hij naar de camping. We werden voor de derde keer begroet door de groep Nederlandse senioren, die toevallig ook weer deze camping gekozen hadden.

Herman inspecteerde de vooras, hij hoopte op iets onschuldigs, maar het geluid leek uit het differentieel te komen. Dat was behoorlijk balen. Hij had geen zin om er direct aan te gaan sleutelen en we hebben daar ook niet veel onderdelen voor bij ons. De volgende morgen voor de zekerheid toch het deksel maar even open gemaakt en inderdaad waren er een paar tanden van het pinion tandwiel af.

De volgende dagen zou het dus rustig aan moeten en zoveel mogelijk op achterwiel aandrijving, als het echt nodig was konden de voorwielen misschien nog een beetje meehelpen. We vervolgden de route de derde "vinger" van de Peloponnesos in. We hadden van zwager Leen in een appje gehoord dat je daar de mooiste zonsondergang van Griekenland kon zien. Het was een vrij lange etappe, met veel onverhard en Herman ging wat langzamer de steile hellingen op zonder voorwielaandrijving, dus we haalden de zuidpunt niet. We zochten een kampeerplekje aan de kust om toch de zonsondergang te zien, weliswaar dertig kilometer te ver naar het noorden, maar we dachten dat het niet zoveel verschil zou maken. Helaas schoof er net voordat de zon onder ging een wolk voor, dus we konden hem niet echt onder zien gaan, maar de lucht kleurde wel mooi oranje.

De volgende morgen reden we verder naar de zuidelijke punt, alleen de naam die Leen genoemd had konden we op de bordjes nergens vinden. Toen we Google maps er maar eens bij pakte bleek dat de punt van de middelste "vinger" te zijn. We stonden dus eigenlijk op de verkeerde kaap. Nadat we deze teleurstelling verwerkt hadden maakten we een plan voor de rest van de dag. Er was een eilandje, Elafonisos, wat dichtbij lag en waar je met de veerboot naartoe kon met een camping er op. We besloten daar maar heen te gaan. Als je een Griekenland reis maakt moet je toch eigenlijk wel een keer op een eiland geslapen hebben. Het was een mooie camping, hij lag aan het strand, maar daar hebben we geen gebruik van gemaakt.

's Avonds hebben we wel een lekkere pizza gegeten in het sfeerloze zelfbediening restaurant. De volgende dag namen we de veerboot weer terug en vervolgden we onze route. Het was twee dagen rijden naar Nafplion, een plaats waar we 32 jaar geleden op onze eerste lange reis met de Jeep ook gestaan hadden.

 De camping van toen bestond nog en we wilden wel kijken of er nog wat te herkennen was. De camping was wel wat verouderd, maar de sfeer was gezellig, maar behalve het uitzicht op de bergen als je aan het strand stond was er niets meer te herkennen.

 's Middags liepen we langs het strand om bij een strandbarretje een biertje te gaan drinken en toen kwamen we weer een groepje Nederlanders van de senioren club tegen. Ze stonden deze keer niet op dezelfde camping, maar op de camping naast die van ons. De volgende dag vertrokken we om volgens Wikipedia, het best bewaarde amfitheater van Griekenland te bekijken, het Theater van Epidaurus. Het was maar een kort ritje vanaf de camping dus we waren lekker op tijd. De parkeerplaats was nog vrijwel leeg en op het terrein waren ook nog weinig mensen. Het was een indrukwekkend bouwwerk, hier en daar wel een beetje goedkoop gerestaureerd. We wandelden een poosje rond en gingen bovenin op de tribune zitten.

Wat je wel eens hoort over deze amfitheaters klopt wel, als er iemand in het midden van de arena ging zingen of praten was het zelfs bovenin prima te verstaan. We bekeken ook nog de opgravingen van de andere gebouwen die er om heen lagen, maar al snel hadden we het gezien en vervolgden we de route weer. Direct na de parkeerplaats ging de route alweer van de verharde weg af en werden we getrakteerd op een prachtige weg langs de bergwanden.

Dat was ook direct het laatste onverhard van de etappe die verder over de weg ging naar Korinthe. In Korinthe is het bekende diepe kanaal. Toen we het 32 jaar geleden overgestoken zijn hadden we het niet eens gezien, dus nu hebben we het iets uitgebreider bekeken. De etappe was daar afgelopen en ik had de route voor de volgende etappe nog niet voorbereid, dus toen hebben we maar een camping gezocht.

We hadden weer een plekje aan het strand en het was inmiddels weer lekker weer, dus 's middags heb ik zelfs voor de eerste keer deze reis in de zee gezwommen. De volgende dag was het zondag en het was zo langzamerhand gewoonte om dan te blijven staan. Het was jammer genoeg een beetje bewolkte maar we konden ons prima vermaken met lekker zitten en de Formule 1 grandprix en het eredivisie voetbal kijken.