Deel 7: Terug op het vaste land

 Het vorige deel ben ik geëindigd op de camping bij Korinthe. 's Middags toen de formule 1 afgelopen was, begon het hard te waaien, door onze eerdere ervaringen met harde wind besloten we het niet af te wachten. We besloten te verkassen naar een plekje achter het toiletgebouw. Het was wel even gedoe, maar het was daar uit de wind een stuk comfortabeler.

 Het kostte nog wel wat schade aan Hermans tent, zo'n daktent is er toch niet op gemaakt om er mee te rijden als hij uitgeklapt is. Het was gelukkig weer eenvoudig te herstellen. 's Avonds aten we weer lekker in het restaurant en daarna nog de route klaarmaken voor de navigatie en lekker op tijd naar bed. We namen de volgende morgen de andere brug over het kanaal van Korinthe, de brug werd "The sinking bridge" genoemd. Het bleek een ponton brug te zijn, maar hij kon het gewicht van de Jeeps gelukkig goed dragen. De etappe voor die dag ging naar Delphi, eigenlijk stonden er twee dagen voor, maar het reed vlot dus 's avonds arriveerden we op de camping die het einde van de etappe markeerde.

 Het weer viel wel een beetje tegen, de voorspellingen waren heel goed met tropische temperaturen, maar dat zal wel op zee niveau zijn, want als we hoog reden en er kwam een wolk voor de zon daalde de temperatuur zo ver dat de truien aan moesten. De camping lag gelukkig wel laag en dus konden we nog lekker in de zon een biertje drinken. We stonden in een echt Amerikanen straatje, de Duitse buurman had een Buick cabrio uit de 70er jaren met een Constructam caravan.

Ik maakte 's avonds de route af voor de volgend etappe. De komende twee etappes stonden elk voor twee dagen. Er waren geen campings op de route, dus we besloten om te proberen de twee etappes in drie dagen te doen en dan twee keer wild te kamperen. Het waren weer prachtige etappes met geweldig mooie paden door het gebergte tot 1700 meter hoog. Bij een koffiestop zat Herman onder zijn Jeep naar de vooras te kijken. Ik vroeg wat er was en hij zei dat zijn stuur anders stond dan normaal, maar in eerste instantie zag hij niets. Ik heb meestal redelijk kijk op dit soort dingen en keek ook een poosje rond de Jeep en toen viel het me op dat het rechter achterwiel een paar centimeter meer naar achter stond dan de linker. Een blik onder de Jeep bevestigde dat de as op de bladveer een paar centimeter verschoven was. Herman wilde zo eigenlijk niet doorrijden, maar het was afdalend en dus besloten we rustig naar een ruimer plekje te rijden. Toen we een plekje gevonden hadden zijn we gaan sleutelen.

De torenbout was gebroken, waarschijnlijk omdat het doorstekende schroefdraad van één van de veerstroppen haaks omgebogen was, kennelijk een keer hard in aanraking gekomen net een steen of zo iets. We zochten een torenbout en een veerstrop op in de reserve voorraad. Herman verwijderde met de slijptol de verbogen veerstrop en toen konden we alles weer netjes in elkaar zetten. Met een paar uurtjes vertraging konden we de route weer vervolgen.

Gewoonlijk proberen we een kampeerplekje te vinden langs de onverharde routes, maar deze keer zaten we nog op 1200 meter hoog toen de verharde weg begon en we dachten dat het dan 's nachts oncomfortabel koud zou worden. We zijn toen maar afgedaald naar 700 meter en een onverhard zijweggetje in gegaan. Al snel vonden we een redelijk vlak weilandje waar we konden staan. Een herder met een kudde geiten kwam ons nog even begroeten en maakte duidelijk dat het geen probleem was om daar te kamperen. We zaten nog lekker een uurtje in de zon en Herman en Arno kookten een macaroni maaltje, terwijl ik met mijn laptop op de stroom van de accessoire accu van Hermans Jeep bezig was met de route voor de komende dagen, want de route voor het tweede etappe had ik nog niet gemaakt.

We waren aardig op schema, de volgende dag waren we na een paar uur alweer aan het einde van de eerste etappe. De tweede etappe begon met een lang stuk over snelle verharde wegen, wel met heel veel klimmen en dalen. We dachten dat we misschien wel in één keer door konden rijden naar het einde, maar in de middag werd het weer meer onverhard en ging het flink de hoogte in.

We hadden weer geen zin om zo hoog te kamperen, maar het einde van de etappe zouden we voor het donker niet halen. We hebben in het routeboek gekeken wat het laagste punt in de route was. Dat bleek op ongeveer 1000 meter te zijn, bij een kerkje. Bij een kerkje is meestal wel een pleintje waar je kunt staan, dus daar gokte we op. Het kerkje bleek een gewoon huis in aanbouw te zijn, maar in de buitenbocht was er genoeg ruimte om de Jeeps te parkeren. De temperatuur was nog redelijk, dus we konden aan de rand van de weg nog een lekker biertje nemen.'s Avonds keken we hoe Ajax makkelijk won in de Champions League.

  De volgende dag vervolgden we de etappe richting Kalambaka, bekend vanwege de Meteora kloosters.

We waren daar vier weken eerder ook al geweest en de camping daar was wel geschikt om wat onderhoud aan de Jeeps te doen en daar waren ze wel aan toe. We bleven dus een dagje staan en ik smeerde de Jeep door, maakte het luchtfilter schoon na al de stof en inspecteerde hem grondig. Gelukkig geen grote gebreken gevonden. Het was gezellig druk op de camping, er was een groep Nederlanders met een caravan tour en er waren klim kampioenschappen.

De camping liep helemaal vol met Griekse sportievelingen en er was een markt met standjes met klim uitrusting op het plein. Op zaterdag reden we de laatste twee etappes uit het routeboek.

Het werd een lange dag rijden, maar voor het donker was kwamen we in Ioannina aan om daar de zondag te vieren. Ook hier hadden we al eerder gestaan en toen hadden we gemerkt dat er een roeivereniging zat. Nu was er een hoop activiteit en er was een echte wedstrijdbaan neergelegd in het meer. Het bleek dat zondag de kampioenschappen tussen de roeiclubs uit de omgeving op het meer gehouden werden. De zondag was het dus heel gezellig om de camping. De camping en omgeving liep vol met jonge sporters en van voor de tent konden we de wedstrijden volgen.

 Op maandag vertrokken we richting Albanië, We hadden afgesproken met oude kennissen uit het Jeep wereldje. Vroeger hadden ze een zaak in Jeep onderdelen waar ik veel onderdelen bestelde, maar een jaar of wat geleden is de zaak verkocht en zijn ze veel gaan reizen. We hebben dus dezelfde interesses. Ik had ooit gehoord dat ze een appartement in Albanië gekocht hadden en toevallig waren ze daar nu. We reden een mooie route door Noord Griekenland, de Albanese grens ging vlot en daar ging de klok een uur terug, dus vroeg in de middag kwamen we aan bij het appartement. We dronken koffie op het balkon en genoten van het prachtige uitzicht over de baai. Daarna vertrokken we naar de camping die een eindje verderop lag, zij namen ook de reisauto, een Toyota Landcruiser, mee om ook een nachtje op de camping te blijven.

De rest van de middag en avond was het super gezellig, met veel gesprekken over de reizen die we allemaal gemaakt hadden en over toekomstige reizen, die we misschien ook nog konden combineren.