Deel 10:    Terug naar huis.

 De volgende morgen bekeken we het weerbericht en de kaart en we besloten dat we eerst nog een wat kortere etappe zouden rijden naar Karlovac, naar een camping waar we al vaker geweest waren. Het zou 's middags daar nog 25 graden worden en er was een goed restaurant. Dat bleek een goede gedachte te zijn, het was nog een prettige rit daar naartoe met lekker weer en mooie landschappen. Arno's Jeep hield het goed uit met af en toe een beetje water erbij, dus toen we 's middags op de camping aankwamen konden we tevreden nog een biertje in de zon nemen.

Het weerbericht voor de volgende dag in Oostenrijk zag er minder goed uit, het leek een complete regendag te worden. Het viel gelukkig mee tot in de avond bleef het droog en zelfs de temperatuur was nog aardig. Het werd dus toch nog een mooie rit door Slovenië en Oostenrijk.

 Helaas was de camping die we uitgezocht hadden gesloten. De dame van de camping was wel zo aardig om even rond te bellen naar campings in de buurt en vond er al snel één die open was. Het was nog twintig kilometer verder en toen we daar waren was het bijna donker, dus een biertje in de zon zat er niet meer in. Arno en ik warmden een blik bami op en Herman ging vroeg naar bed, want die voelde zich al een paar dagen niet helemaal fit en wilde een lange nacht slapen. 's Nachts begon het wel te regenen en dat ging tot ver in de morgen door. Het was dus nat inpakken en de eerste uren voorzichtig aan op de glibberige natte wegen. 's Middags kwamen we aan op een camping die ik uitgezocht had omdat hij open zou zijn en een restaurant had. Dat klopte gelukkig en het was ook weer droog geworden, de zon scheen zelfs, de tentjes konden nog even drogen en wij konden nog even in de zon zitten. Na een lekker maaltje in het restaurant en een bakkie koffie in de tent gingen Arno en Herman naar bed.

Ik keek in mijn tentje nog wat TV en zocht een camping op voor de volgende dag. De volgende morgen scheen de zon wel, maar het was koud en alles was kletsnat van de dauw. Er volgde een mooie rit door Zuid-Duitsland over kleine rustige wegen. De zon op de beginnende herfstkleuren leverde prachtige plaatjes op onderweg.

Na weer een avondje in het restaurant van de camping en weer een vochtige koude nacht ging het op dezelfde wijze verder, maar in de middag veranderde het type wegen. In het noorden is het waarschijnlijk meer bevolkt, want we reden door allemaal middelgrote steden, met ontelbare stoplichten en zelfs af en toe file. Gelukkig was het wel weer mooi weer geworden met temperaturen tot 18 graden, maar aan het einde van de middag waren we er helemaal klaar mee en konden we geen stoplicht meer zien. We waren op weg naar een evenement van de Original Jeep Owners Club in Meppen We hadden bedacht dat het een leuk slot van de reis zou zijn. Na zes uur konden we het terrein op, er stonden al een aantal Jeeps en er was al muziek. Snel de tentjes uitgepakt dat ze nog wat konden drogen en toen een biertje genomen tijdens het wachten op nichtje Linda en haar vriend Hugo, die ook van de partij zouden zijn. Rond acht uur arriveerden ze. We waren blij elkaar weer in levende lijve te zien naar al die maanden. Zij hadden ook een schaal bij zich waarop we een kampvuur konden maken, wij hadden onderweg hout gekocht dus al snel zaten we lekker rond het vuurtje.

` 

 De nacht was niet zo koud en de volgende morgen scheen de zon alweer snel. Na een heerlijk ontbijtje met de in onze Jeep groep beroemde gebakken eieren van Hugo, konden we het terrein in. Het terrein ligt rond een enorme koeltoren, je kan zelfs met de Jeep de koeltoren in. Van buiten is zo'n ding al groot, maar als je er in bent is het pas echt indrukwekkend.

We vermaakten ons een dagje prima met rijden en kijken naar de anderen op het gevarieerde terrein met zandvlaktes, bossen en leuke heuveltjes om te proberen.

's Avonds was er door het bestuur van de club een barbecue georganiseerd, het vlees was super lekker, zeker gebakken door onze meesterbakker Hugo en het was heel gezellig om de andere Jeepers weer eens te ontmoeten.

Na nu wel een heel koude nacht en weer een lekker ontbijt was het tijd om voor de laatste keer de tentjes in te pakken. De rit naar huis liep voorspoedig met een lekker zonnetje erbij, voor het eerst in 14 weken weer eens op de snelweg. Ook bij honderd kilometer per uur reden de Jeeps nog goed dus het lijkt er op dat ze de ruim dertienduizend kilometer weer goed doorstaan hebben. Rond een uur of drie parkeerden we de Jeeps weer thuis voor de garage, weer veilig thuis.